وقتی فرزندتان لباس نامناسبی انتخاب می کند…

مشاجرات درباره ظاهر و لباس از قدیم میان والدین و فرزندان بخصوص مادران و دختران وجود داشته است. فرزندان همواره فکر می کنند که انتخاب شخصی آنها در لباس و ظاهر از جمله حقوق مسلم آنهاست، اما والدین به تاثیرات بزرگ تر و ارزیابی و مورد قضاوت قرار گرفتن فرزندان و در نتیجه خانواده نیز می اندیشند.
اگر شما نیز فرزندی دارید که انتخاب او را درباره لباس و ظاهر و یا حتی مدل مویش نمی پسندید، قبل از هر اقدامی به نکات زیر توجه داشته باشید:
اول باید ببینید آنچه شما را واقعا ناراحت می کند، نوع لباسش است یا این که نگران هستید که شاید به خاطر نوع لباسش بیشتر مورد فریب و آسیب واقع شود.
توجه داشته باشید که توجه بیشتر به ظاهر و مو و لباس فرزندانتان در سن نوجوانی طبیعی است و اقتضای سن اش است. شما هم در سن و سال الان او در حد توان به ظاهرتان اهمیت می دادید و این جای سرزنش ندارد.
انتظار نداشته باشید که فرزندتان دقیقا مثل شما فکر کند، زیرا انسان ها در جنبه های گوناگون فکری به نتایج گوناگونی می رسند و شاید اگر بیش از حد او را تحت فشار قرار ندهید چند روز بعد یا حتی چند ماه بعد خودش به اهمیت جایگاهش و این که باطن به مراتب مهم تر از ظاهر است پی ببرد.
با فرزندتان به خرید بروید. بدین ترتیب با تبادل نظر میان هر دو اجناسی خریده می شود که نه دقیقا مطابق میل شما بوده و نه خود او و بدین ترتیب انتخاب ها معتدل تر و مناسب تر خواهند بود. البته در برخی موارد مانند لباس های خانه و راحتی بگذارید او رنگ هایی که می خواهد بخرد، حتی اگر شما آنها را دوست نداشته باشید، زیرا فرم کلی لباس باید مورد توافق قرار بگیرد نه رنگ و ریزه کاری های روی لباس و مثلا تعداد و نوع جیب ها.
به جای تحکم به او پیشنهاد دهید.
مطمئن باشید اگر به جای عیب جویی و ایراد گرفتن به او پیشنهاد دهید، در فضایی بسیار دوستانه تر مسائل حل شده یا لااقل به مصالحه می رسید.
وقتی به جای این که دائما نظرش را رد کنید میان دو یا چند لباسی که از نظر شما مناسب تر است انتخاب را به خود واگذار کنید . رابطه بهتری میان شما برقرار خواهد شد، اما اگر مانند کودکان لباسی را به سلیقه خودتان برایش انتخاب کنید و به او بدهید تا بپوشد امکان این که تصمیم بگیرد اصلا با شما به مهمانی یا هر جای دیگر نیاید بسیار بیشتر خواهد بود.

برقراری ارتباط موثر با نوجوانان

سنین نوجوانی برای بسیاری از خانواده ها، دورانی سخت و مشکل ساز است. نوجوانان ممکن است ایده ها، ارزش ها و یا باورهایی داشته باشند که با اعتقادات و ارزشهای والدینشان تفاوت زیادی داشته باشد. هر چند حل و فصل این مساله برای والدین، گاه بسیار سخت است، اما این مساله بخشی از روند طبیعی حرکت به سوی استقلال است. در ابتدا ممکن است والدین در برابر این تغییرات (یعنی مبارزه ی نوجوان برای کسب استقلال) مقاومت کنند اما مواجه شدن با این مساله امری اجتناب ناپذیر است.
والدین باید توجه کنند که برای کنار آمدن با این شرایط، هیچ نسخه ی از پیش تعیین شده ای وجود ندارد، چرا که ویژگیهای رفتاری هر نوجوانی مختص به خود اوست. اما در صورتی که به دنبال دریافت مجموعه ای از توصیه های کلی در مورد نحوه ی برخورد با فرزند نوجوانتان هستید به این مطالب توجه کنید:
برقراری روابط موثر با نوجوان
- به خاطر تغییرات سریعی که در دوران بلوغ رخ می دهد، نه تنها نوجوان بلکه والدین هم به نوعی دچار سردرگمی در ارتباط با هم می شوند. توجه داشته باشید که ویژگی شاخص نوجوانی حرکت تدریجی به سمت استقلال است، لذا والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا این مرحله را پشت سر گذارد نه اینکه مانع از رشد و تحول وی شوند.
- در اتخاذ تصمیمات مهم و اساسی با هم همکاری کنید. سعی کنید راه حل و تصمیمی را انتخاب کنید که مورد قبول شما (پدر و مادر) و فرزندتان باشد.
به خاطر تغییرات سریعی که در دوران بلوغ رخ می دهد، نه تنها نوجوان بلکه والدین هم به نوعی دچار سردرگمی در ارتباط با هم می شوند
- ممکن است فرزند شما در برخی از زمینه ها، نظرات و دیدگاهی متفاوت از شما داشته باشد یا اصلاً کارها و اقداماتی را انجام دهد که شما نتوانید علت آن را درک کنید. سعی کنید رفتارهای نوجوان خود را با دید مثبت ببیند و درک کنید که نوجوان شما دارای ویژگیهای خاص خود است.
- والدین تصور می کنند که همیشه مسئول سلامتی و نشاط نوجوانشان هستند، در حالیکه وقتی بچه ها به سن نوجوانی و بلوغ می رسند، وقت آن رسیده که به آنها فرصت دهید، خودشان تصمیم بگیرند و مسئول سلامت و تندرستی خود باشند. اجازه دهید اشتباه کنند و عواقب اشتباه خود را ببینند و تاوان آن را بپردازند و شما تنها در این شرایط می توانید نقش حامی و همراه را بازی کنید. برای اینکه آنها (نوجوان) درس موفقیت را بگیرند، باید اشتباه کنند.
نکات مهم در برقراری رابطه موثر
برای برقراری یک رابطه موفق با فرزند نوجوان خود به این مطالب توجه کنید:
- بیشتر از آنکه برای فرزند خود صحبت کنید، به حرفهای او گوش دهید.
بخاطر داشته باشید که خداوند به ما دو گوش و یک دهان داده، بنابراین بهتر است به جای آنکه دائماً زبان به نصحیت نوجوان خود باز کنید، به حرفها و دردودل های او گوش فرا دهید. نوجوانان تمایل فراوانی برای صحبت کردن با والدین خود دارند، البته به شرط آنکه به اندازه کافی سکوت کنید و فرصت لازم برای صحبت کردن به او را بدهید.
- زمان هایی را به نوجوان خود اختصاص دهید.
ممکن است نوجوان شما در مدرسه، با دوستان و یا با سرگرمی های مختلف خود (مانند کامپیوتر، اینترنت و…) خیلی سرگرم باشد. اما این شما هستید که باید با او ارتباط برقرار کنید و این فاصله را بشکنید. مکانها یا موقعیتهایی که مورد علاقه ی نوجوانتان است را انتخاب کرده و روابط تان را با وی از سر بگیرید.
- برای نوجوان خود حریم خصوصی قائل شوید.
نوجوانان علاقه ی زیادی به خلوت و تنهایی دارند. لذا این شرایط از آنها دریغ نکنید. اگر دیدید به اتاقش پناه برده و با خود خلوت کرده، دائماً خلوت او را نشکنید.
- علائق نوجوان خود را بشناسید.
گوش کردن به موسیقی، تماشای تلویزیون، رفتن به سینما و تئاتر و.. از علائق نوجوانان است. سرگرمی های مورد علاقه آنها را شناخته و حتی امکاناتی فراهم آورید که فرزندتان را در این سرگرمی ها، همراهی کنید.
- نقش والدین با محبت را ایفا کنید.
نوجوانان در کش و قوس، مرحله هویت یابی، با احساسات متناقض بسیاری مواجه می شوند و بنابراین نیاز دارند که مورد محبت و توجه والدین خود باشند. علاقه تان را در رفتار، نشان دهید، تولدشان را جشن بگیرید، اشتباهاتشان را ببخشید و فراموش کنید، به حرفها و مشکلات آنها گوش دهید و برای رفع مشکلاتشان، با آنها همدلی و همراهی کنید. همه ی این اقدامات در بهبود و ترفیع عزت نفس نوجوانان، نقش سازنده ای دارد.
نوجوانان تمایل فراوانی برای صحبت کردن با والدین خود دارند، البته به شرط آنکه به اندازه کافی سکوت کنید و فرصت لازم برای صحبت کردن به او را بدهید
ارتباطات منفی را به ارتباطات مثبت تغییر دهید
برای اینکه بتوانید ارتباطات منفی خود را به روابط مثبت تبدیل کنید به این پیشنهادات توجه کنید:
- با نوجوانان خود در مورد چگونگی داشتن یک ارتباط خوب، وارد بحث شوید و راهبردهایی را به یکدیگر پیشنهاد دهید.
- زمانیکه می خواهید در مورد مشکلات رفتاری فرزندتان، با او وارد بحث کنید، سعی کنید مطالب را مورد اولویت بندی قرار دهید. مثلاً رانندگی کردن بدون گواهینامه، شرکت در مهمانی های نامناسب، بیرون ماندن بیش از حد از خانه و… بهتر است مورد اولویت قرار گیرد. ولی برخی از رفتارهای دیگر مانند نامرتب بودن اتاق خواب و یا دعوا و مشاجره با خواهر و برادر، بهتر است به زمانهای دیگری موکول گردد.
نوجوانتان را منضبط تربیت کنید
اختلاف نظر بین نوجوان و والدین اجتناب ناپذیر است. اما در هر حال در برخی از موارد، والدین باید مراقب رفتارهای نوجوانشان باشند و آنها را منضبط بار آوردند. نوجوان به یک انضباط همیشگی از طرف والدینی که دوستشان داشته باشند، نیاز دارند. اما اکثر والدین روشهای انضباطی شان را براساس آزمون و خطا یاد می گیرند. ولی ما در اینجا یک پیشنهاد بهتر داریم که قبل از اعلام هر نوع اعمال انضباط یا تنبیهی، آرام باشید. خیلی واضح و روشن درمورد مشکل پیش آمده فکر کرده و اختیارات خود را در نظر بگیرید. سپس یک تصمیم قابل اجرا بگیرید که محکم و منصفانه باشد. فراموش نکنید که هدف اصلی انضباط ، تنبیه نیست بلکه شامل آموزش و پرورش نوجوان برای ایجاد کنترل نفس و آماده کردن وی برای بزرگسالی است. این کار شامل پاداش ها، محدودیت ها و به تعویق انداختن امور لذت بخش است که البته باید متناسب با سن فرزندتان باشد.
هدف اصلی انضباط ، تنبیه نیست بلکه شامل آموزش و پرورش نوجوان برای ایجاد کنترل نفس و آماده کردن وی برای بزرگسالی است
شنونده خوبی برای نوجوان خود باشید
زمانهایی را صرف گوش کردن به صحبتهای نوجوان خود کنید. برای مثال:
- واقعاً به حرفهای نوجوان خود گوش دهید. مثلا آنچه را که انجام میدهید متوقف کنید، تماس چشمی با او برقرار کنید و صحبتهایش را قطع نکنید.
- برای نظرات نوجوان خود ارزش و احترام قائل شوید و توجه کنید که او دیدگاهی متفاوت از شما نسبت به دنیا دارد.
- به جای ضمیر «تو» از ضمیر «من» استفاده کنید. برای نمونه به فرزند خود نگویید که «تو هیچگاه به حرفهای من توجه نمی کنی و برای من توضیح نمی دهی که به کجا می روی» به جای آن بهتر است بگویید: «اگر برای من توضیح ندهی که کجا می روی من نگران تو می شوم»
- توجه داشته باشید که اگر به حرفهای نوجوان خود گوش نداده و توجه نکنید، او ارتباطش را با شما قطع می کند

فرزندانی متنفر از والدین خود

شرایط دلخواه
فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند . هر چه بزرگتر می شوند ، انتظارات و نیازهای آنها نیز نمایان تر می شود . اگر پدر و مادر به درستی آنها را درک نکنند و نیازهای عاطفی و مادی آنها تأمین نشوند و در ادامه محدودیت هایی را برای آنها مقرر کنند ، نارضایتی فرزند آغاز می شود و به تدریج این نارضایتی ، تبدیل به تنفر می شود! آنها انتظار دارند که والدین در هر صورت به رشد شخصیتی آنها نیز اهمیت بدهند.

تأثیر شرایط محیطی
علت دیگر تنفرگرایی فرزند ، اثرات شرایطی است که والدین برای آنها فراهم می کنند. همانطور که آنها در محیط بیرون تأثیر پذیر هستند ، شرایط و جو منزل هم بر آنها موثر است . خیلی از والدین ، با بحث و جدل و استرس های متوالی در منزل ، فرزند را تحت فشار روحی قرار می دهند. با این اوضاع آنها نمی توانند به درستی بر درس یا فعالیتهای مفید خود در منزل تمرکز کنند . همچنین با وجود شرایط نه چندان مناسب محیط بیرون از منزل ، همچون ، افراد و دوستان ناباب که آنها را همیشه به راه خطا می کشانند ، فرزند خود را در تنگنا می بیند و در این حالت است که اهانت و بی حرمتی به والدین ، از جانب او آغاز می شود و آنها را اشخاصی خودخواه و بدون ملاحظه می خواند.
دوری از والدین
راه حل
شاید راه حل آن از نظر برخی بررسی ها آسان باشد، ولی زمان می برد. شما برای ایجاد عاطفه و محبت با فرزندان خود همواره باید صبور باشید. به آنها عشق بورزید، برای آنها وقت بگذارید و آنها را درک کنید. به صحبت های آنها بطور دقیق گوش فرا دهید. آنها را تشویق کنید تا از دوستان ناباب خود دوری کنند و در این راه از هیچ کمکی دریغ نکنید. آنها را در پیشرفت درس و به سرانجام رسیدن اهدافشان یاری کنید. سعی کنید شرایطی را فراهم آورید که رشد شخصیتی آنها در جهتی مثبت نیل پیدا کند.

پرورش مسئولیت پذیرى درکودکان

امروزه بسیارى از والدین از ناتوانى و مسئولیت نپذیرفتن فرزندشان شکایت مى کنند و مرتب فرزندشان را سرزنش مى کنند و او را مورد انتقاد و تنبیه قرار مى دهند. داشتن کودکى مسئولیت پذیر آرزوى هر پدر و مادرى است و والدین به علت داشتن فرزندى بردبار به خود مى بالند.
اگر فرزند شما توجه کافى به مسئولیت هایى که به او واگذار مى شود، ندارد سعى کنید به جاى انتقاد و تنبیه ، روحیه مسئولیت پذیرى را در او پرورش دهید. براى این کار ابتدا سعى کنید رفتارى داشته باشید که از فرزندتان انتظار دارید.
درباره روحیه مسئولیت پذیرى و تلاش براى انجام درست وظایف با او صحبت کنید. این نکته را به یاد داشته باشید که تعلیم بردبارى و مسئولیت پذیرى به مرور زمان صورت مى گیرد و شما نمى توانید در یک لحظه از کودکتان فردى مسئول و سختکوش بسازید . وقتى ناتوانى یا حتى کوتاهى کودک را در مقابل انجام وظایفى که به او سپرده شده مى بینید، به جاى سرزنش در مورد نوع رفتارش با او صحبت کنید.
از او بخواهید دامنه توجه اش را گسترش دهد. به او بیاموزید براى انجام مسئولیتى که به او سپرده اید تمرکز و از توانایى هایش استفاده کند. به او بگویید که از نظر شما فرد توانایى است و مطمئن هستید مى تواند کارى که به او سپرده شده را انجام دهد. از او حمایت کنید و به او احترام بگذارید.فرزند خود را تشویق کنید در اجتماع حضور بیشترى داشته باشد و به دیگران کمک کند.به او بیاموزید در کارهاى گروهى شرکت کند. به او کمک کنید تا درک درستى از فعالیت هاى گروهى با همسالان خود بیابد.
اگر او به این درک درست برسد مى آموزد که باید به دیگران احترام بگذارد و مسئولیت هاى خود را به درستى انجام دهد. هیچ گاه به او نگویید ما همه مانند یکدیگر هستیم چون ما واقعاً با هم تفاوت داریم. به او بگویید ممکن است بتواند کارى را بهتر از همسالان دیگرش انجام دهد همان گونه که گاهى آنها بهتر از فرزند شما کارى را انجام مى دهند.
زمانى که فرزندتان توانست از عهده مسئولیت خود برآید، مى توانید جایزه اى براى او در نظر بگیرید اما باید زمان و مکان درستى را براى جایزه دادن انتخاب کنید. به طورى که او متوجه نتیجه خوب کارى که انجام داده بشود.

                                                                                                                           تبیان

۱۰ نکته پنهانی که قبل از بچه دار شدن باید بدانید

فرزند با خود شادی های بسیاری به همراه می آورد اما در عین حال چالش های فراوانی نیز پیش روی شما قرار می دهد. فرزند روابط، فعالیت های روزمره، شغل، سبک زندگی شما را دستخوش تغییر خواهد کرد.
سپیده دانایی: برخی زوج ها با درایت و برنامه ریزی دقیق صاحب فرزند می شوند، عده ای از همسران هم بدون اندیشه و غیرمسئولانه و برخی هم تصمیم می گیرند هیچگاه صاحب فرزندی نشوند. صرف نظر از اینکه شما در کدام دسته جای می گیرید، یک چیز مسلم است و آن این است که داشتن فرزند و پرورش آن شغل و مسئولیتی تمام وقت و طولانی مدت و البته، پر هزینه و طاقت فرسا است.
در واقع، فرزند با خود شادی های بسیاری به همراه می آورد اما در عین حال چالش های فراوانی نیز پیش روی شما قرار می دهد. فرزند روابط، فعالیت های روزمره، شغل، وضعیت ملای و سبک زندگی شما را دستخوش تغییر خواهد کرد. ما در این نوشته به شما کمک می کنیم تا دریابید آیا آمادگی خوشامدگویی به عضوی جدیدی در خانواده خود را دارید یا خیر.
۱ ممکن است باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بیشتر بین شما و همسرتان شود.
آیا رابطه ای با ثبات با شریک خود دارید؟ آیا بچه دار شدن توانایی ترمیم و یا تحکیم یک زندگی زناشویی متزلزل را دارد؟ خیر. این افسانه است. شما باید قبل از اینکه صاحب فرزندی شوید خود و شریکتان را به خوبی بشناسید. باید خالصانه به یکدیگر علاقه مند باشید و رابطه میان شما صمیمانه و کاملا باثبات باشد. باید آینده رابطه شما روشن، مطمئن، قابل پیش بینی و نویددهنده باشد. در غیر این صورت ورود یک تازه وارد بر مشکلات ارتباطی شما می افزاید.
۲ گاهی شما را از نظر مالی در فشار خواهد گذاشت.
آیا از توان مالی برخوردارید؟ یک کودک با وابستگی های مالی فراوانی به این دنیا وارد می شود که این وابستگی ها با گذشت زمان افزایش می یابند. هزینه های نگهداری و پرورش کودک بی شمار است که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد: هزینه زایمان، هزینه های درمانی (مراجعه به پزشک و تهیه دارو)، نیازهای تغذیه ای و پوشاک، اسباب بازی، مدرسه و شهریه های متعدد دیگر، اوقات فراغت، دانشگاه و ازدواج، بنابراین لازم است شما از پشتوانه مالی، شغلی با درآمد مکفی و پایدار و پس انداز خوبی برخوردار باشید.
۳ نیاز به وقت بیشتری خواهید داشت. آیا وقت کافی در اختیار دارید؟
بسیار خوب، شما از لحاظ مالی تامین هستید اما پول نمی تواند نیازهای احساسی و عاطفی فرزند شما را برآورده کند. کودک شما نیازمند حضور شماست که هیچ چیز را نمی توان جایگزین آن کرد، حتی گرانقیمت ترین و مجلل ترین لباس ها و اسباب بازی ها را. این در مورد پدر و مادر هر دو به یک اندازه صدق می کند و حائز اهمیت است. اگر مشغله کاری زیادی دارید، بهتر است تا کمی فارغ بال نشده اید، از بچه دار شدن صرف نظر کنید.
۴ ممکن است باعث اختلاف نظر بیشتر شما با همسرتان شود.
آیا به مشکلات احتمالی آینده اندیشیده اید؟ آیا در مورد نوع و روش تربیتی با همسرتان توافق دارید؟ اگر شما و شریکتان متعلق به دو مذهب، فرهنگ، کشور یا حتی طبقه اجتماعی متفاوت باشید، این تفاوت ها می تواند طی پرورش کودک زمینه ساز مشاجرات و کشمکش های فراوانی شود. نیازی نیست شما در مورد همه چیز هم عقیده باشید اما ضروری است بر سر اینکه چگونه در آینده مصالحه و سازش خواهید کرد توافق پیدا کرده باشید. بنابراین پیش از بچه دار شدن درباره نحوه پرورش کودک با شریکتان صحبت کنید و به توافقات اصولی دست یابید. هر دوی شما در این زمینه باید از آمادگی جسمی، روحی و مالی کافی برخوردار باشید.
۵ باید بیشتر به سلامت خود اهمیت دهید.
آیا از سلامت کامل جسم و روان برخوردارید؟ شما و شریکتان قبل از بارداری باید کاملا سالم باشید. پیش از بارداری باید معانیه کامل شوید تا وجود بیماری های خطرناک از قبیل ایدز در شما منتفی شود. اگر به دیابت و فشار خون بالا مبتلا هستید، باید تحت نظر متخصص فرزند خود را به دنیا آورید.
همچنین آزمایش های ژنتیک قبل از بارداری از اقدامات بسیار ضروری و حیاتی است. سلامت روان شما و شریکتان نیز اهمیت بالایی دارد. برای مثال، بسیاری از مادران پس از تولد فرزندشان دچار افسردگی پس از زایمان می شوند.
از دلایل عمده آن نداشتن آمادگی برای مادر شدن، ناتوانی در درک حقایق زندگی، توقعات نامعقول و نبود برنامه ریزی قبلی است. به عبارت ساده تر، آنها نمی دانند چه می کنند و چه باید بکنند.
۶ نیازمند کسب دانش در زمینه فرزند پروری خواهید بود.
آیا از دانش کافی در زمینه پرورش کودک بهره مند هستید؟ فرزندپروری یک علم است. شما باید از مراحل رشد و تکامل کودک، نحوه مراقبت از کودک و روانشناسی کودک و نوجوان آگاهی کامل داشته باشید. شما باید بدانید چگونه با یک کودک خردسال و یا نوجوان رفتار و تعامل کنید. شما به منظور تادیب و تربیت فرزندتان باید از صلاحیت و دانش کافی برخوردار باشید.
۷ حمایت اجتماعی بیشتری طلب خواهید کرد.
آیا شما از حمایت اجتماعی و عاطفی کافی برخوردار هستید؟ پرورش کودک بدون یاری دوستان و خانواده کاری بس دشوار و طاقت فرسا است. بنابراین مطمئن شوید از حمایت اجتماعی کافی برای نگهداری و پرورش فرزندتان بهره مند هستید.
۸ باعث تغییراتی در جسم و وزنتان می شود.
آیا شما آمادگی ظهور تغییرات جسمی در بدنتان را دارید؟ حاملگی وزایمان با اضافه وزن در مادران همراه است (به ویژه در ناحیه شکم). این اضافه وزن ممکن است همیشگی یا گذرا باشد. به هر صورت برای بازگشت به وضعیت اولیه حداقل نه ماه زمان لازم است. بنابراین، زوج های جوان باید آمادگی پذیرش این تغییرات ظاهری را داشته باشند.
۹ تا مدتی خواب راحت کمتری خواهید داشت.
آیا برای بی خوابی های شبانه آمادگی دارید؟ بی خوابی های شبانه، از هم گسیختگی در الگوهای خواب، نبود وقت کافی برای رسیدگی به خودتان، رابطه جنسی کمتر و تفریح و اوقات فراغت کمتر از جمله مشکلات پیش روی شماست که باید با آنها کنار آیید.
۱۰ ممکن است فرزندتان آنطور که شما می خواهید نشود.