آزمون هوش استنفورد - بینه

پس از توسعه مقیاس بینه – سیمون ،آزمون به زودی در ایالات متحده که توجه به آن سبب تولید آزمون های زیادی شد.

لوئیس ترمن روانشناس دانشگاه استنفورد ، نمونه ای از آزمون اصلی بینه و استاندارد شده با استفاده از شرکت کنندگان در آمریکا اجرا کرد. این آزمون پذیرفته شده ، برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ منتشر شد-آن مقیاس استنفورد – بینه نامیده شد و به زودی کاربرد  استاندارد در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.

یک عدد در آزمون هوش استنفورد – بینه استفاده می شود ، عددی که هوش و زیرکی شخص (یا- ضریب هوشی)را ، به نمایندگی نمره فرد در امتحان نشان می دهد. این امتیاز از تقسیم سن عقلی بر سن شناسنامه ای فرد بدست می آید ، سپس در عدد ۱۰۰ ضرب و محاسبه می شود. به عنوان مثال ، یک کودک با سن عقلی ۱۲ و سن شناسنامه ای ۱۰ می تواند ضریب هوشی ۱۲۰ داشته باشد.(۱۲۰=۱۰۰*۱۰/۱۲).

با وجود گذشت سالها از شروع استفاده آن امروزه آزمون استنفورد – بینه به عنوان یک ابزار ارزیابی محبوب باقی مانده است.