آلفرد بینه و اولین آزمون ضریب هوشی

بهره هوش در تاریخ هزاران سال نامفهوم بود ، اما آن اولین بار زمانی که روانشناس آلفرد بینه برای شناسایی دانش آموزانی که نیاز به کمک های آموزشی داشتند به کار برده شد، متولد شد.

آلفرد بینه و اولین آزمون ضریب هوشی

در اوایل دهه ۱۹۰۰ ، دولت فرانسه از روانشناس آلفرد بینه خواست تا ببینند که دانش آموزان چه مشکلات سختی در مدارس دارند.دولت نیاز به تصویب قوانینی که همه کودکان مدارس فرانسوی آن را رعایت کنند داشت ،بنابراین پیدا کردن راهی که دانش آموزانی که مشکلات خاصی داشتند مهم بود. در مواجهه با این وظیفه ، بینه و همکارش تئودور سایمون تعدادی سوال که در آن به مواردی مانند توجه ، حافظه و مهارت های حل مساله که مدارس اهمیت نمی دادند تمرکز نمودند.با استفاده از این پرسش ها ، بینه مشخص کرد که چه چیزهایی به عنوان بهترین پیش بینی کننده موفقیت در مدرسه هستند. بینه اظهار داشت که: به سرعت متوجه شدم که برخی از کودکان به طور کلی قادر به پاسخگویی به سوالاتی که پیشرفته تر از سن آنان بودند شده اند، در حالی که کودکان دیگر که با آنها هم سن بودند تنها قادر به پاسخگویی به سوالاتی که به طور معمول کودکان کوچکتر می توانند پاسخ دهند، بودند. بر اساس این مشاهدات ، بینه مفهوم سن عقلی و اندازه گیری از اطلاعات بر اساس توانایی های متوسط از کودکان گروه سنی خاص را پیشنهاد داد.

نخستین آزمون هوش ،که امروزه به عنوان مقیاس بینه – سیمون یاد می شود ، به عنوان اساس آزمون های هوش هنوز مورد استفاده است. با این حال ، بینه خود اعتقاد نداشت که ابزارهای روانسنجی می توانند مورد استفاده برای اندازه گیری سطح واحد دائمی و ذاتی از هوش باشند.بینه بر محدودیت های آزمون تاکید داشت و اظهار می داشت که هوش مفهومی گسترده تر از یک عدد خاص است. در عوض ، او اصرار داشت که هوش تحت تاثیر تعدادی از عوامل و تغییرات در طول زمان قرار دارد و تنها در میان کودکان با پیش زمینه های مشابه باید مقایسه شود.