ـ به همسر خود اجازه دهید براحتی حرف بزند و نظرات خود را آزادانه بگوید.
ـ از عبارات داوریکننده و انتقادآمیز اجتناب کنید. عباراتی چون «رفتارت کودکانه بود»، «بیدست و پایی»، «کودن» و غیره احساس ارزشمندی همسر شما را خدشهدار میسازد.
ـ وقتی را برای صحبتکردن با همسر خود اختصاص دهید تا افکار و عقاید خود را با او در میان بگذارید، چون همسرتان نمیداند وقتی که صحبت نمیکنید، درباره چه چیزی دارید فکر میکنید.
ـ همسر خود را تحقیر یا مسخره نکنید. سرزنشکردن هم باعث اختلال در ارتباط موثر میشود. مسخرهکردن و سر به سر گذاشتن اگر چه شوخی به نظر میرسد، اما معمولا از نظر ارتباطی، پیامی فراتر از شوخی در آن نهفته است.
ـ از احساسات خود به عنوان یک اسلحه استفاده نکنید، سعی کنید احساساتتان را به آرامی بیان کنید تا همسرتان بتواند از آن آگاه شود و تحت تاثیر جنبههای منفی آن کلافه نشود.
ـ هنگام ارتباط کلامی با همسر خود به حرفهای او به دقت گوش کنید و به سوالاتش پاسخ دهید. یکباره موضوع صحبت را تغییر ندهید چرا که در این حالت او را بلاتکلیف رها کردهاید.
ـ از پیامهای روشن استفاده کنید، پیامهای روشن، نقطه نظرات، احساسات و خواستهها را از هم تفکیک میکند، اما پیامهای مبهم و درهم، رنجش و دلخوری تولید میکند و باعث ایجاد فاصله میشود.
ـ مقایسه منفی نکنید چرا که این نوع مقایسه هرگز مشکلی را از میان برنمیدارد و تنها کار آن مجازات
و حمله کردن است.
ـ از زبان بدن به درستی استفاده کنید. بدن شما نشان میدهد تا چه اندازه مایل به برقراری ارتباط موثر هستید، وقتی اخم میکنید، آروارههایتان را به هم فشار میدهید یا به طرزی ناخوشایند چشم از همسرتان برمیگیرید، بدنتان با صدای بلند میگوید که علاقهای به برقراری ارتباط ندارد.
ـ فراموش نکنید زن و شوهری که از ارتباط با یکدیگر لذتی نمیبرند، معمولا علیه هم صحبت میکنند، درباره یکدیگر حرف میزنند یا از زبان یکدیگر صحبت میکنند، اما با هم حرف نمیزنند، اما خانوادههای خوشبخت همواره از یکدیگر تعریف و تمجید میکنند و با احترام از یکدیگر پیش دیگران یاد میکنند.